آرام باش! آرام! بي تابي نكن... سختي فلسفه زندگيت راخواهد گفت.
كودكيم را به ياد مي آورم. با امروز گويي لحظه اي بيش فاصله ندارد.
لحظه اي كه درآن چشمهايم را به شادي بستم! وبا اندوهي باز كردم...
لذت يكبار تاب سواري. جز اين تعبيري براي زندگي ندارم!
تعبير لطيفيست. تازك تراز پرواز كنجشك! دمي غفلت مي شكندش.......
آهاي آهاي! كجايي؟؟ با اين عمرهاي كوته بي اعتبار. غفلت گناهي
نابخشودنيست! چرا اين تابها بي سرنشين شدند! آري آري اين هم گوشه اي
از تاب سواري ماست...و گوشه اي از تاب سواري آن نقال قصه سرا!
كمي دقت كن اين تصوير من توست روي ديوار قهوه خانه.
اين هم داستان زندگي ما بر زبان او....