گاهي در زندگي سرسختانه دنبال چيزهايي مي گردم كه درست در كنارم است ومن متوجه وجودشان نيستم! چون آنقدر ساكت و مظلوم در گوشه اي به عزلت نشسته اند كه در زندگي پرهياهوي من ديگر ديده نمي شوند!جالب نيست كه چشمهايم فقط چيزي را مي بيند كه گوشهايم از قبل صدايش را شنيده؟؟!! جالب يا تلخ نمي دانم!!! ولي يقين دارم كه آرامش بزرگترين گمشده من است! چه از همه چيز ساكت تر است!!!