هنوز هم اعتقاد دارم كه تقوي بزرگترين سرمايه و گنجينه زندگي انسان است و ارجمند ترين آدميان پرهيز گار ترين آنهاست!هرچند شايد واژه اي عام باشد و مثل عدالت بي تاويل وهر چند غير قابل حصر وغير قابل تعريف !اما من به درك وجداني انسان معتقدم وبراي دريافتهاي وجدانيش اصالتي بسيار قائل!وآداب و احكام اخلاقي را به تبع آن مطلق مي انگارم!
هنوز معتقدم كه در وراي آنچه كه هست حقيقتي نهفته! چه آنكه همه چيز را نسبي مي داند نظر خود را چه مي خواند؟ نسبي يا مطلق؟!!!
هنوز هم نماز را‚ نماز عاشقانه را اوج بودن انسان مي دانم واوج تواضع در برابر حقيقت!
كه ايمان چيزي نيست جزيقين دررسيدن به آن مرحله كه واقعيت خود را درنهايت فقرو ناپاكي در مقابل حقيقت اوبداني!