برو
كه بعد از اين
افسانه پنداشتم
همه روزگاري را
كه خنده اش
كه گريه اش
قصه اي بيش نبود
كه بعد از اين
افسانه پنداشتم
همه روزگاري را
كه خنده اش
كه گريه اش
قصه اي بيش نبود
posted by omid at
8:56 AM
About
Personal
Previous
- دوست آنست كه در تاب سواري تابت مي دهد از نردبان با...
- منتظر تاكسي بودم كه ماشيني جلوم توفق كرد. پرسيد كج...
- يا مَن اِسمُهُ دواء و ذكرهُ شفاء..... مي دانم كه ت...
- حافظ اسرار الهي كس نمي داند خموش از كه مي پرسي كه ...
- مانده از شب هاي دورادور بر مسير خامش جنگل سنگ چين...
- بي خيال
- خام را جز آتش هجر و فراق كي پزد؟ كي وارهاند از نفا...
- مي خواستم در بخش نظر خواهي پست قبليم اين حرفا رو ب...
- هواي رفتن زده به سرم بدجور! مي خوام برم
- تقديم به همه آنهايي كه عاشقند بيا به خواب من امشب ...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home