آنچناني از كنارت رد مي شوند و مي روند كه "تو گويي فرامرز هرگز نبود" ....... ما نيز بگذريم
posted by omid at
2:39 PM
About
Personal
Previous
- روزگاريست كه دل چهره مقصود نديد ساقيا آن قدح آينه ...
- نياز.......آرامش! راه كوتاهيست به اندازه عمر آدمي
- مي خوام زندگي اخلاقيي داشته باشم. اين آرمان منه! ...
- نواي ني مي آيد. واي كه چه غريبانه! مولايمان غرق خو...
- در سعديه شيرازوقتي كه از در وارد شديم درست درون...
- گشتم! بسيار گشتم! هيچ چيز آرامش بخش تر از دو ركعت ...
- برو كه بعد از اين افسانه پنداشتم همه روزگاري را ...
- دوست آنست كه در تاب سواري تابت مي دهد از نردبان با...
- منتظر تاكسي بودم كه ماشيني جلوم توفق كرد. پرسيد كج...
- يا مَن اِسمُهُ دواء و ذكرهُ شفاء..... مي دانم كه ت...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home