يادت مي ياد دوران قبل از دانشگاه رو؟
و درسهايي روكه مي خونديم؟
هميشه در هر درسي يه عالمه تعريف و فرمول
ياد مي گرفتيم واونقدر اونها رو تكرار مي كرديم كه ملكهء ذهن ما مي شدند.
بعد شروع مي كرديم به مساله حل كردن.روشها و فرمولها
هميشه در ذهن باقي مي ماند.
اما مساله اي را كه حل مي كرديم
فقط متعلق به همان لحظه حل بود!
و فقط تجربه ان باقي مي ماند.
كه آن تجربه نيز جزئي از روشها و فرمولها مي شد!
هميشه موقعهء ياد گرفتن همه با همندو موقعهء جواب دادن تنها!!!
مي دوني زندگي هم همين داستان رو دارد!
با اين تفا وت كه زندگي فرمول يا روشي از قبل تعين
شده ندارد!
دليلش هم اينه كه آدمها منحصر بفردند!
هيچ كس تو رو بخوبي خودت نخواهد شناخت
اول خودت را خوب بشناس
بعد وجدانت را از همهء اون چيزهايي كه مانع شنيدن
صدايش مي شود پاك كن تا آن را ناب و خالص بشنوي
مطمئن باش راهنماي خيلي خوبي هست كه مي شه
بدون واهمه به اون
اطمينان كرد.
آن وقت ديگه خيلي سخت نيست كه بفهمي در كدام راه از اين دو راهي
قرار گرفتي!
مطمئن باش در خيلي مراحل زندگي ـ مثل بقيه آدمها ـ تنها خواهي بود
تنهاي مطلق!
و ياوري جز خودت نداري!
اين لحظات دقيقا مثل همان لحظات امتحان دادن هست!
براي لحظات گذراي زندگي هم بايد توشه اي داشت.
اين توشه از همه آموخته هاي زندگيت از همهء اعتقاداتت
ارمانهايت و دريافتهاي وجدانيت پر مي شود.
آموخته هاي زندگي هماني هست كه در اين بيست
سال زندگي از محيط اطرافت
شامل خانواده مدرسه جامعه و همهء كتابهايي كه
خواندي بدست آوردي.
اعتقاداتت در واقع همان چيزي هست كه آن
را حقيقت وجود مي پنداري.
وجدان هما ن خير خواه و نصيحت كننده اي هست
كه در انجام هر عملي اول با او مشورت مي كني
و دريافتهاي وجداني همان چيزهايي هست كه در هيچ كجا
به تو ياد نداده اند و اغلب وقتي تنها هستي
بخودي خود مياموزي!
( آيا خيلي چيزها را كه در وبلاگت مي نويسي
كسي به تو ياد داده؟؟!!)
كه از نظر من بيشتر آنها حرفهاي خداست كه بر زبان خود ما جاري مي كند.
و آرمان تو آن هدفي هست كه با توجه به آنچه كه در قبل گفتم
حركت به سويش را آغاز مي كني!
وآنچه مهم است خود حركت هست و جهت آن نه رسيدن!
چون رسيدن زمان مي خواهد و تضميني در داشتن زمان نيست!
اما حركت به خودي خود مستقل از زمان است!!!
يكبار به شما عرض كردم كه
در كربلاي وجود ما
مهم آن نيست كه كدام سپاه پيروز مي شود
مهم آن است كه ما در كدام سپاه باشيم!
با خودت روراست باش! همين! فقط همين!
آرمانت و اعتقاد نهايي تو بخش ماندگار توست!