كنج يك خلوت مبهم
روزاي كودكيم
سر بازي كلاغ پر
زندگي پر زد و حالا
مي مونم من
زير بارون
مثل اون گياه تشنه
تا بياد دوباره پيشم
باز برام قصه بخونه
قصه ي كلاغ پيري
كه هنوز تو راه خونس

نه! زندگي رو دوست دارم! در من سيلاني از اميد است!خدايا ناشكري بود.... . باز به يك جرعه مي عاقل و فرزانه شدم.....

ذوقي چنان ندارد بي دوست زندگاني....
آرزوي مرگ دارم چون لياقتم بيش از اين نيست. يا ليتني كنت ترابا! اي كاش خاك بودم