!!!روزي آمديم و روزي خواهيم رفت. وحال ميان اين دوسرگردان بدين اميد كه روزگاري از ما به نيكي ياد كنند
خرم آن روز كه پرواز كنم تا بر دوست
به هواي سر كويش پر و بالي بزنم

خيز و در كاسه سر آب طربناك انداز
پيشتر زآنكه شود كاسه سر خاك انداز
عاقبت منزل ما وادي خاموشانست
حاليا غلغه در گنبد افلاك انداز
چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است
بر رخ او نظر از آينه پاك انداز
غسل در اشك زدم كاهل طريقت گويند
پاك شو اول و پس ديده بر آن پاك انداز
يارب آن زاهد خود بين كه بجز عيب نديد
دود آهيش در آيينه ادراك انداز

آنچناني از كنارت رد مي شوند و مي روند كه "تو گويي فرامرز هرگز نبود" ....... ما نيز بگذريم

روزگاريست كه دل چهره مقصود نديد
ساقيا آن قدح آينه كردار بيار