به بار گاه تو چون باد را نباشد بار
كي اتفاق مجال سلام ما افتد

آتشي در سينه دارم جاوداني
عمر من مرگيست نامش زندگاني

عده اي در بيابان گرفتار گرما و سختي راه شدند
بعضي ماندند وبعضي به اميد آب به راه افتادند
بعضي از آنها به رود خانه اي رسيدند ولي رودخانه خشك شده بود
بعضي ماندند وبعضي باز هم به راه افتادند
... بعضي

آنچه انسانها را بزرگ مي كند تجربه روزگار است نه گذر آن! اگر آدم كم حافظه اي باشيم طبيعتا ديرتر بزرگ خواهيم شد

بزرگترين درس تاريخ آن است كه فروتن باشيم
ويل دورانت

اميد زندي! بعضي چيزا فقط براي تو ارزش دارند
اشتباه كردي
نبايد هرچيزي رو به هر كسي مي دادي
نبايد هر حرفي رو به هر كسي مي زدي

چيزي تو اين دنيا آرامش بخش تر از ايمان به تقدير نيست

عجيب دعاهاي ماه رمضان مستجاب مي شه

اينو يادم رفت بگم

آدم هاي ابله هميشه در انتظار به سر مي برند! و منتظر بودن صبر و طاقت انسان را زياد مي كند

حالا من مي خواهم از ابله بودن بگويم چون آرزوي ابله بودن دارم

آدمهاي ابله ساده اند و زود باور. هركس هر چه بگويد زود باور مي كنند چون انتظار دروغ ندارند!
آدمهاي ابله زود دوست مي شوند و دير دشمن. بي حساب عشق مي ورزند و در قلبشان جايي براي كينه و نفرت نيست. بي چشم داشت به هم نوع خود كمك مي كنند حتي به كسي كه بد خواه آنهاست و از نا مردي و نا مردمي ديگران عبرت نمي گيرند. زود شناخته مي شوند چون در پس واژه ها سنگر نمي گيرند. و همه جا اسمشان پاي حرفشان هست ولي ديگران از آسيبشان در امانند. هميشه قلب هايشان اندوه گين ولي غمهايشان درخلوت خود است و ديگران آنها را جز به شادي نمي بينند. و به چيزي دل نمي بندند كه از دست دادنيست پس زود مي بخشند و بخشيده مي شوند. آنچنان به نديده ها ايمان دارند كه گويي با آنها زندگي مي كنند. در روزها "چون بيننده اي در آنان نگرد، پندارد كه بيمارند و گويد بي شك در عقلشان خللي است حال آنكه بيمار نيستند. كاري بزرگشان به خود مشغول داشته." پيوسته خود را متهم مي كنند حتي در گناه كاري ديگران. از پشت خنجر مي خورند جايي كه هيچگاه انتظار نداشتند ولي پشيماني در كارشان نيست. آري هميشه در نزد ديگران محكومند


جدا از كنكاش حقيقت ها ، ابله بودن دوست داشتني است
آرزوي ابله بودن دارم

وقتي عيسي را شكنجه مي كردند با تعجب مي پرسيد چرا مرا مي زنيد؟